Ontspannen

Het is augustus 2010 als de Nederlandse Jeugd Olympische Ploeg zich voor vertrek naar de eerste Jeugd Olympische Spelen in Singapore meldt en ik voor het eerst kennismaak met een grote blonde man met een ontzagwekkende hoeveelheid bagage. Vincent Heesemans beweegt zich volledig op zijn gemak tussen circa zestig hem volledig vreemde mensen die de komende weken zijn werkterrein omvatten. Bij die korte voorstelronde blijft het dan eerst, want terwijl het vliegtuig opstijgt, sluit Vincent relaxed zijn ogen om die pas een kleine twaalf uur nabij Singapore weer te openen.

Het is Vincent ten voeten uit, zo zal de volgende drie weken blijken, altijd en overal meteen op zijn gemak en moeilijk van zijn stuk te brengen. Ik kan het uitstekend vinden met het prototype van wat ik als Drentse Twent onder een rasechte Amsterdammer versta: bijdehand, je uit de tent lokken met plagerige bluf, goedgemutst, scherpe humor en met bovenal een schijnbaar rotsvast vertrouwen in zichzelf. ‘Ontspannen’ is het toverwoord.

Binnen een topsportploeg of eigenlijk binnen iedere willekeurige groep mensen, is het prettig om iemand met dergelijke eigenschappen om je heen te hebben. Humor waar het kan, serieus waar het moet. “Heb jij wel alles gegeven? Want er zit nog wel wat in”, tegen de jonge wielrenner die ’s avonds uitgeput na een slopende wedstrijd de benen laat masseren. “Storm in een glas water”, sms’t hij als hij net de verkeerde beslissing lijkt te hebben genomen en per taxi de al de hele dag windstille zeilvenue verlaat, terwijl iedereen in rep en roer is als de wind plots opsteekt en hij de finalerace dreigt te missen. Zijn analyse blijkt nog te kloppen ook. Uiteraard.

Wanneer ik na mijn dagelijkse trektocht dwars door Singapore ’s avond laat in het hotel aankom om meteen de laptop weer open te klappen om ook de laatste punten en komma’s van de wedstrijdverslagen voor de derde keer te checken, verplicht Vincent me aan te schuiven voor één biertje om even de dag door te nemen. “Ontspannen en genieten, anders gaan we het niet volhouden”.

Ik was dan ook enthousiast (en had ook niet anders verwacht) dat Vincent dit jaar tijdens de Jeugd Olympische Spelen van Nanjing deel uitmaakte van het medische begeleidingsteam. Omdat hij in het Olympisch Dorp verblijft en ik in een hotel downtown Nanjing, schiet de dagelijkse afsluiter er helaas bij in, maar verder is er weinig veranderd. Als ik niet bijtijds bij een wedstrijd kan zijn, appt Vincent me een paar foto’s. Niet helemaal fit? Het glas water met bruistablet staat al voor je neus.
Een teamplayer/probleemoplosser, zoals hij zich in zijn bio op deze website typeert, daar kan ik wel in vinden. En een professional bij uitstek zou ik willen toevoegen, iets wat hij ook van anderen verwacht, want anders kan zijn oordeel gortdroog en raak zijn, zoals zijn grote inspirator Cruijff ook nooit om de hete brij heen draait. En bij beiden moet je dan ook nog even nadenken voor je dat doorhebt, dat is wel zo prettig.

Match14 is voor mij wat uit de richting, maar ik ga er vanuit dat ik in augustus 2018 Vincent op Schiphol tegen het lijf loop voor de reis naar de Jeugd Olympische Spelen van Buenos Aires. Eens in de vier jaar is ook voldoende, want als ik doorlopend bijdehante Amsterdammers om me heen zou willen hebben, was ik er wel gaan wonen.

Mark Bos